14th Φεβρουάριος 2017

To μoνοπάτι των ξωτικών

To μoνοπάτι των ξωτικών

 

Μια φορά και έναν καιρό μια παρέα παιδιών  από το Χρηστό στις Ράχες, ένα πρωί, θέλησαν ν’αφήσουν για λίγο πίσω το χωριό, τις μανάδες, τις θείες και τις γιαγιάδες τους και να πάνε να εξερευνήσουν το δάσος.

Πιάσανε το λοιπόν το μονοπάτι και ξεκίνησαν. Πέρασαν πρώτα από το Νερόμυλο στο Χάρακα που’τανε λέει στοιχειωμένος και αφού παίξανε καμπόσο κοντά στα νερά του ποταμού, κάθησαν και άλλο τόσο μεσ’ στο Νερόμυλο, όπου τα μεγαλύτερα παιδιά άναψαν μια φωτιά να ζεσταθούν και λέγανε ιστορίες με στοιχειά και φαντάσματα για να τρομάξουν τα μικρότερα.

Έπειτα κινήσανε πάλι, πέρασαν αφ’την Αγια Τριάδα, προχώρησαν προς το Τραγοστάσι και μετά πήγαν κάτα μήκος του άλλου ποταμού, του Μύρσωνα, ώσπου έστριψαν πάλι και πήγαν προς τους Λαψαχάδες. Εκεί, στο εκκλησάκι του Αγίου Μάρκου κάθησαν πάλι λίγο να ξαποστάσουν και να φάνε μερικά καρύδια και ξερά σύκα που είχαν στις τσέπες τους.

 

Κάποιες απο τις παρακάτω φωτογραφίες είναι απο το αρχείο του ΟΠΣΙ (Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλογγος Ικαρίας).


 

Συνέχισαν μετά το δρόμο τους προς τη Θεοκτίστη. Στο δρόμο συναντούσαν πότε ξέφωτα και μέρη όμορφα ν’αγναντεύεις τη θάλασσα και τον ορίζοντα και πότε τούνελ με δέντρα τόσο πυκνά, που άλλο δεν έβλεπες γύρω σου παρά το δάσος. Κάπου κάπου βλέπανε πίσω από κάνα δέντρο ή κανένα θάμνο να ξεπροβάλει κάποιου ξωτικού το κεφαλάκι και έπειτα να κρύβεται πάλι βιαστικά για να μην το δούνε. Άκουσαν και το μελωδικό τραγούδι των Νεραϊδών κάπου παραπέρα, αλλά δεν μπόρεσαν να τις ανακαλύψουν όσο και αν πλησίασαν.

Στη Θεοκτίστη έφαγαν λουκουμάδες που τα κεράσανε, είδανε την εκκλησία τη Θεοσκέπαστη τη λεγόμενη και συνέχισαν μετά για τον Κάμπο να μην τα πιάσει η νύχτα.

Τραγουδώντας και γελώντας κατεβαίνανε, ώσπου φτάσανε πριν το σούρουπο, πεινασμένα, μα χαρούμενα. Στον Κάμπο τα περιμένανε οι δικοί τους με τα μουλάρια, γιατί η Αργυρώ που δεν τα πρόλαβε όταν έφυγαν, γιατί την είχε πάρει ο ύπνος, τους το μαρτύρησε κάτα που πήγαν οι άλλοι όταν πια κάτα τ’απόγευμα τους είδε να φοβούνται για το τι απόγιναν

  • Διάρκεια πεζοπορίας: 5-6 ώρες.

  • Βαθμός δυσκολίας: Εύκολη.

  • Δυνατότητα να γεμίσουμε τα παγούρια μας στην Αγία Τριάδα & στην Θεοκτίστη.

  • Κολατσιό χρήσιμο, ειδικά από Νοέμβρη εώς Απρίλιο. Τους μήνες από Μάϊο μέχρι αρχές Νοέμβρη στη Θεοκτίστη μπορούμε να παραγγείλουμε λουκουμάδες κ καφέ κ ενίοτε υπάρχει κ κάποια πίτα]